اثر هیدرومکانیکی توده سنگ پی بر پایداری سدهای بتنی وزنی

یکی از عوامل مهم و مؤثر در رفتار توده سنگ های تکیه گاهی در سدها، مشخصات هندسی و هیدرومکانیکی درزه هاست که نادیده گرفتن آن ها در طراحی سدهای وزنی ممکن است خسارات جبران ناپذیری به وجود آورد یا منجر به طرحی غیراقتصادی شود. در این تحقیق با استفاده از یک روش اجزاء مجزا، پایداری یک سد بتنیِ وزنیِ مستقر بر توده سنگی با دو و سه دسته درزه مورد ارزیابی قرار گرفته است. این ارزیابی کلیه ی لوازم طراحی ــ ازجمله محاسبه ی فشار بالابرنده، کنترل واژگونی، کنترل لغزش، کنترل وقوع ترک کششی و ظرفیت باربری پی سنگی با لحاظ کردن اثر زاویه ی دسته درزه ها نسبت به هم و شیب آن ها نسبت به افق انجام شده ــ را شامل می شود. نتایج حاصله نشان می دهد که ویژگی های هیدرومکانیکی توده سنگِ تکیه گاه بر توزیع فشار بالابرنده ی زیر سد تأثیر زیادی دارد، که خود سهم عمده یی در ضریب اطمینان پایداری سد دارد. بدین ترتیب بهتر است فرضیات مورد استفاده برای طراحی پی سدهای وزنی در محیط های پیوسته در توده سنگ های تکیه گاهی که شامل محیط های ناپیوسته اند، با احتیاط بیشتر استفاده شوند.